Mamowy potwór

Mamowy Potwór (łac. matulus monsterus) to stworzenie żywiące się głównie czekoladą, napojami kofeinowymi i miłością swojego potomstwa. Prowadzi dość specyficzny tryb życia, o czym pisałam już wcześniej (tutaj: link). Właśnie ze względu na to, natura wyposażyła typowego przedstawiciela gatunku matulus monsterus w szereg charakterystycznych cech fizycznych, które umożliwiają mu funkcjonowanie w trudnych warunkach życia, do jakich zmusza go wychowywanie potomstwa.

Matulus monsterus - rysynek poglądowy

Cechy charakterystyczne:

• stalowy żołądek - rezerwuar na mieszankę kofeinowo-czekoladową (rodzaj paliwa, niezbędnego gatunkowi do przeżycia);
• żelazny pęcherz - umożliwia gatunkowi stosunkowo rzadkie korzystanie z łazienki (maksymalnie do dwóch razy na dobę);
• bystre oczy - pozwalają wypatrzeć zagubione zabawki i uważne obserwowanie potomstwa;
• trzecie oko - przeważnie zamknięte, służy do odsypiania nieprzespanych nocy;
• szeroki uśmiech - dzięki niemu gatunek ten wygląda na przyjaźnie nastawiony do otoczenia (technika kamuflażu), pozwala również śmiać się razem z dziećmi;
• ostre zęby - pełnią funkcję ochronną, służą do obrony potomstwa, a także umożliwiają odgryzanie się ciociom dobrym radom;
• superkomputer - inaczej: mózg; centralny ośrodek zarządzania, służy do wymyślania tysięcy zabaw, jadłospisu na cały tydzień oraz przetwarzania danych z otoczenia;
• wrażliwy nos - pozwala określić rodzaj zawartości pieluszki dziecięcia jedynie przy wykorzystaniu zmysłu węchu;
• para silnych nóg - umożliwiają przemieszczanie się (głównie: chodzenie na spacery), ale pełnią również funkcję rozrywkową (potomstwo może się na nich uwiesić);
• mocne kolana - służą głównie do skakania ze starszymi dziećmi oraz do czworakowania za młodszymi; często wykształca się na nich tzw. podeszwa (patrz niżej);
• podesza na wierzchu stopy - warstwa zgrubiałego naskórka, wytworzona po to, żeby gatunek mógł dłużej wytrzymać podczas zabawy z dziećmi na dywanie;
• wytrzymały staw skokowy - umożliwia szybsze bieganie za potomstwem;
• cztery pary rąk - pełnią różnorodne funkcje, w zależności od potrzeb; umożliwiają równoczesne wykonywanie kilku czynności równocześnie, np.:
• jedna do noszenia dziecka, 
• druga do tulenia, 
• trzecia do gotowania, 
• czwarta do robienia prania, 
• piąta do podawania zabawek, 
• szósta do noszenia zakupów, 
• siódma do trzymania środków transportu potomstwa (wózek, hulajnoga etc.), 
• ósma do trzymania kubka z napojem kofeinowym
• pełne piersi - w wersji podstawowej - umożliwiają karmienie dzieci na żądanie; w rozszerzonej - pomagają utrzymać monogamię;
• czujne uszy - służą do komunikacji z dziećmi w dzień oraz do nasłuchiwania ich oddechu w nocy;
• giętki język - usprawnia komunikację, choć głównie służy do opowiadania bajek i wierszyków;
• dźwięczny głos - niekoniecznie melodyjny, mimo to pozwala na śpiewanie kołysanek;
• mocne plecy - służą do dźwigania tzw. brzemienia dnia codziennego, a także pełnią funkcję rozrywkową (np. zabawa w konika);
• plamy na koszulce - świadczą o tym, że gatunek ten nie jest do końca stworzeniem pionierskim, idealnym, ale posiada pewne wady.

😉