Tatowy potwór

Tatowy Potwór (łac. tatulus monsterus) to gatunek pokrewny do mamowego potwora (patrz: tutaj), aczkolwiek niespokrewniony z nim bezpośrednio, a jedynie spowinowacony. Stworzenie to ma dietę (głównie napoje wysokokofeinowe) i tryb życia podobny do tego, który jest charakterystyczny dla typowego przedstawiciela gatunku matulus monsterus. W związku z tym natura wyposażyła go w zbliżone atrybuty fizyczne, umożliwiające funkcjonowanie w trudnych warunkach, do jakich zmusza go wychowywanie potomstwa.

Tatulus monsterus - rysynek poglądowy

Cechy charakterystyczne:

• stalowy żołądek - rezerwuar na pokarm o właściwościach potencjalnie toksycznych (głównie resztki jedzenia z talerzy dzieci);
• żelazny pęcherz - odpowiada za niezwykłą umiejętność wytrzymywania bez korzystania z łazienki, gdy potomstwo podskakuje mu na brzuchu;
• bystre oczy - pozwalają wypatrzeć zagubione zabawki i uważne obserwowanie potomstwa;
• trzecie oko - przeważnie zamknięte, służy do odsypiania nieprzespanych nocy;
• szeroki uśmiech - dzięki niemu gatunek ten wygląda na przyjaźnie nastawiony do otoczenia (technika kamuflażu), pozwala również śmiać się razem z dziećmi;
• ostre zęby - pełnią funkcję ochronną, służą do obrony potomstwa, a także umożliwiają odgryzanie się ciociom dobrym radom;
• superkomputer - inaczej: mózg; centralny ośrodek zarządzania, służy do wymyślania tysięcy zabaw i odpowiedzinna dociekliwe pytania oraz przetwarzania danych z otoczenia;
• wrażliwy nos - pozwala określić rodzaj zawartości pieluszki dziecięcia jedynie przy wykorzystaniu zmysłu węchu;
• para silnych nóg - umożliwiają przemieszczanie się (głównie: bieganie za dziecięcym rowerkiem), ale pełnią również funkcję rozrywkową (potomstwo może się na nich uwiesić);
• mocne kolana - służą głównie do skakania ze starszymi dziećmi oraz do czworakowania za młodszymi; często wykształca się na nich tzw. podeszwa (patrz niżej);
• podesza na wierzchu stopy - warstwa zgrubiałego naskórka, wytworzona po to, żeby gatunek mógł dłużej wytrzymać podczas zabawy z dziećmi na dywanie;
• wytrzymały staw skokowy - umożliwia szybsze bieganie za potomstwem;
• cztery pary rąk - pełnią różnorodne funkcje, w zależności od potrzeb; umożliwiają równoczesne wykonywanie kilku czynności równocześnie, np.:
• jedna do noszenia dziecka, 
• druga do gry w piłkę, 
• trzecia do gotowania, 
• czwarta do noszenia zabawek, 
• piąta do prowadzenia samochodu, 
• szósta do noszenia zakupów, 
• siódma do trzymania środków transportu potomstwa (wózek, łyżworolki etc.), 
• ósma do obsługi komputera;
• silne ramiona - umożliwiają noszenie potomstwa (głównie starszego) także, gdy wszystkie ręce są zajęte;
• czujne uszy - służą do komunikacji z dziećmi w dzień oraz do nasłuchiwania ich oddechu w nocy;
• giętki język - usprawnia komunikację, choć głównie służy do czytanja bajek i wierszyków;
• mocne plecy - służą do dźwigania tzw. brzemienia dnia codziennego, a także pełnią funkcję rozrywkową (np. zabawa w konika);
• plamy na koszulce - świadczą o tym, że gatunek ten nie jest do końca stworzeniem pionierskim, idealnym, ale posiada pewne wady.

PS Kocham Cię, Mężu 😘